vrijdag 31 januari 2014

Polsbandjes

Een paar weken geleden nam mijn meester een artikel mee. Het ging over een polsbandje met een soort ingebouwde GPS, dat toont waar je kind uithangt. Je kan met een iPhone of een Android-smartphone je kind op de meter volgen. Ze zeggen dat zo de problemen zijn opgelost als je je kind kwijt raakt. In bijvoorbeeld een grote winkel weet je direct waar je kind is door het polsbandje, dat is natuurlijk makkelijk.
Maar vinden die kinderen dat dan leuk dat hun ouders op de meter weten waar ze zijn. Zouden ze niet vinden dat daardoor hun vrijheid wordt beperkt. Zouden ze wel willen dat hun ouders weten waar ze overal uithangen.
Ik denk het niet ik vind dat je zo je kind zijn of haar vrijheid beperkt. Het is net lijkt of je je kind in een valse kooi steekt. En de makers hopen dan nog dat ze dit jaar tienduizend van die polsbandjes zullen verkopen. Dus tienduizend kinderen zullen binnen een jaar door hun ouders worden bespioneerd. Dat vind ik gewoonweg erg, ik zou niet willen dat mijn ouders weten waar ik allemaal uithang. En ik denk dat geen enkel kind wil dat hun ouders overal weten waar ze uithangen. Dus ik vind dat die polsbandjes niet op de markt mogen komen.

Wiebe
klas 6