Toen mijn mama zwanger was van mij, hadden mijn mama en papa twee kleine poesjes die sliepen altijd op de buik van mijn mama. Waarschijnlijk ben ik daardoor zo zot van poezen. Toen ik een beetje ouder was werd er nog een poesje geboren en die noemden we Fluffie. We zijn dan verhuisd met al de poezen, maar als we daar een paar weken woonden zijn de poezen weggelopen behalve Fluffie.
Ik heb een heel sterke band met mijn poes. Wanneer ik verdrietig ben komt ze altijd meteen naar me toe en komt dan kopjes geven om mij te troosten, dat vind ik zo lief. Ik ken haar ook wel al tien jaar. Fluffie is de liefste poes die ik ken!
Maya
klas 5
