Toen ik acht jaar was, gingen we op reis naar Frankrijk. Op de camping waren er ook paarden en ik mocht daar rijden van mijn mama. Ik was daar echt blij om. Je kon daar ook les volgen en wandelingen maken. Ik ben begonnen met les, daarna ben ik een paar keer op wandel geweest. Eén van de laatste wandelingen is het gebeurd. Ik zat op mijn lievelingspony Bill, iemand vroeg iets aan mij en ik keek achter mij. De anderen die voor me waren, reden al een beetje verder en mijn pony zag dat opeens en begon te galopperen. Ik had dat niet gezien en ik viel naar voor, langs zijn rug een koprol naar beneden en ik bleef steken met mijn voet in de stijgbeugel. De weg was hobbelig dus heel mijn rug, mijn armen en mijn buik lagen open. Alles gebeurde snel, het was echt raar, zelf weet ik niet alles meer.Ik ben onder hem geraakt en ik heb zijn hoef tegen mijn hoofd gekregen. Ik had niet door dat mijn hoofd aan het bloeden was. Ze hebben onmiddellijk mijn mama gebeld. Het was wel niet zo gemakkelijk bereikbaar, want we zaten in een natuurgebied en je kon daar niet bij met de auto waardoor mijn mama nog lang heeft moeten lopen voordat ze bij me was. Wat er dan gebeurd is, weet ik niet goed meer. Wat ik wel nog weet is dat ik door de ziekenwagen naar het ziekenhuis ben gebracht. Ik moest 10 draadjes in mijn hoofd, dat deed echt pijn want ze hadden me niet verdoofd. Ze zaten daar dan ook nog eens met een prik heel de tijd in en dat deed pas heel veel pijn. Maar wat ik het meeste voelde was mijn rug, want die lag helemaal open en mijn mama en papa wisten dat niet. Toen ik het ziekenhuis verliet keek iedereen naar mij. Terug op de camping liepen alle kindjes naar mij toe en ze hadden cadeautjes voor mij gemaakt, dat vond ik echt super lief. Ik ben nog eens naar Bill geweest en ik heb hem geaaid en geknuffeld. We begrijpen elkaar heel goed en ik mis hem echt heel veel. Ik hoop dat we mekaar nog eens terugzien.
Maya
klas 5
