We kenden de pony’s nog niet maar het is eigenlijk begonnen omdat ons poesje is weggelopen. We zijn bij de buren gaan kijken en toen zagen we de pony’s staan. We zijn de volgende dag gaan vragen als we ze eens mochten strelen. Toen zijn de buur:"Je mag er mee doen wat je wilt." Dus we zijn dan de volgende dag gaan kijken naar de pony’s. We zijn ze beginnen poetsen en toen is er een band ontstaan. Ik kon niet meer zonder ze. Dan zijn we een keer geweest en toen kwam het baasje. Hij vroeg:"Wil je er een keer op zitten?" We mochten niet van mama, dat vond ik heel jammer. Maar ik ben blijven zagen tot we er toch eens mochten op zitten. Dan zijn we er mee beginnen rijden. Op een dag moest mijn verzorgpony’tje weg omdat het baasje wedstrijden doet met sulkies en zij moest ineens meedoen met een wedstrijd. Ik was er kapot van omdat ik haar een paar dagen niet kon zien. Maar ik ben blij dat pony’s een lang geheugen hebben.
Toen ze terugkwam, was ik heel blij. Zij was ook blij om mij terug te zien. Maar het lag heel slijkerig voor haar kotje en ik wilde haar er uittrekken en ze sprong er over. Dan zijn we eindelijk beginnen balkjes leggen en springen. We trainen heel veel. Nu, omdat het winter is, staan ze in de boerderij. Maar we mogen ook naar daar. Buurman heeft ons een keer zien rijden met de pony’s en nu mogen we met de grote paarden ook rijden. Dat vind ik wel heel leuk. Maar toch blijft Sonjador, mijn verzorgpony’tje, mijn lievelingspony’tje. Ik zou niet zonder haar kunnen. Ik hou van haar hoe ze is. Ik heb haar heel veel trucjes aangeleerd.
Caitlin
klas 6
