Mijn poesje Zack is weg gelopen. Ik mis hem heel erg, je kon alles met hem doen. Ik ging altijd met hem wandelen. We hadden hem geleerd om als hij ons huis zag dan moest hij er altijd naar toe lopen. We gingen meestal met de leiband wandelen dus al hij ons huis zag dan mocht je hem gewoon los laten. Er was een dag dat hij gewoon op het fietspad lag te slapen. De mensen belden met hun bel op hun fiets en hij ging niet uit de weg. Maar hij lag wel voor ons huis zodat we hem konden zien. Op een dag waren we weg omdat het zo warm was en we kwamen binnen en mama zei dat hij nog buiten zat. Dus we hebben gewacht tot dat hij weer naar huis zou komen. Maar de volgende dag was hij er nog niet. We hebben nog een dag gewacht en hij kwam nog niet terug. Dus we wisten dat hij niet meer naar huis zou komen. Ik heb er zeker 6 dagen voor geweend. We hadden hem leren zitten en liggen. Ik ween er nu nog soms voor. Toen we dan 's ochtends opstonden, sprong hij zoals een eekhoorn naar ons gezicht maar dat vond ik niet erg. Maar mama en papa vonden dat niet zo leuk als hij ambetant deed. Maar wat dan wel leuk was aan hem als wij een filmpje keken dan sliep hij in onze armen. Als hij droomde bewoog zijn pootje heel de tijd. Dat was wel grappig om te zien. Als wij zeiden 'high five' dan deed hij echt met zijn pootje tegen onze handen. Ik zou hem graag terug hebben maar dat gaat niet meer.
Caitlin
klas 5
