Ik ben Dottie verloren. Dat is een pony waar ik altijd op reed. Maar op een dag was het wedstrijd en achter de wedstrijd liep ze mank. Ze kon niet meer genezen. Op een dag wou ik haar een beetje borstelen en ze stond er niet meer. Ik vroeg waar ze was en zeiden dat ze verkocht was. Ik dacht een keer dat Dottie in een weitje stond maar mijn vriendin Obe zei dat ze het niet was. Maar ik vroeg me af waarom ze dat zo zeker wist en toen zei ze dat Dottie eigenlijk geslacht was. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik vond het zo erg dat ze dood was dat ik vier nachten heb zitten wenen. Maar als ze er over bezig zijn van dat was zo een goed pony’tje dan denk ik er toch nog aan. Ik heb haar heel veel bijgeleerd. Ik heb haar beter leren wijken, ik heb haar leren gemakkelijk aan de teugel lopen ... Maar juist op de wedstrijd was het wel moeilijk om haar te poetsen want ze was wit. Het leek zoals ze het wist dat het wedstrijd was want als ik haar ging halen dan was ze heel bruin en als het gewoon les was dan was ze altijd proper. Ik heb heel veel plezier gehad met haar. Ze was een heel braaf pony’tje. Ik mis haar heel erg maar ik kan er niets meer aan veranderen.
Caitlin
klas 5
