dinsdag 30 september 2008

Mijn eerste wereldrecord


In de grote vakantie heb ik mee gedaan aan het wereldrecord djembe spelen. Dat werd georganiseerd door Bonjour Afrique op het strand van Zeebrugge. Djembes dat zijn muziekinstrumenten. Je kon daar djembes kopen. En met de opbrengst gingen ze in Afrika schooltjes maken. Koen Wouters was daar om het iedereen te leren. Het vorige record was 1100 mensen die samen speelde. Om een wereldrecord te verbreken moet je 10% er bij doen dat zijn 110 mensen meer! Mijn papa en ik hebben het een beetje geprobeerd. Maar dat lukte niet echt goed. Het was slecht weer, het regende een beetje. Er gingen veel mensen weg. Maar wij niet. Ik laat me niet af schrikken van een beetje regen. Ze hadden nog maar 800 mensen en dan had er een meneer gezegd dat al de meisjes onder de 18 jaar gratis een djembe mochten gaan halen. Dat was niet eerlijk. Waarom de jongens niet. Het aantal djembespelers schoot om hoog. Op het einde speelde iedereen te samen dat was super tof. Dan moesten ze nog zeggen hoe veel mensen er hadden meegedaan. Dat was heel spannend. Als er te weinig waren werd het wereldrecord niet gehaald. Dan was alles voor niet dat zou vreselijk zijn. Gelukkig hadden ze er wel genoeg, ze hadden er 1401. Die 1 dat waren wij. En nu op naar mijn volgende wereldrecord!

Cedric
klas 6

Dierenrechten


Het is niet eerlijk hoe mensen soms dieren kunnen mishandelen. Je weet niet hoe erg het is, ze schoppen en slaan of ze geven geen voer. Ze doden olifanten voor de slagtanden. Ze doden ook dieren voor hun warme vacht. Nog erger is hoe ze hondengevechten houden voor veel geld. Dat doen ze ook met hanen. Allemaal dwaze dingen want dieren zijn wel nuttig. De honden zijn nuttig bij de politie. Katten kunnen ze gebruiken bij reclamespotjes. Maar gelukkig zijn er ook dierenbeschermingsorganisaties zoals WWF en PETA en GAIA. Zij bestrijden dierenmishandeling door acties. Ze zamelen geld in voor opvangcentra.
Dieren worden ook gebruikt voor testen tegen ziektes. Dat is wel nodig vind ik. Toch is het erg jammer dat die dieren soms afzien of zelfs doodgaan. Maar het meest spijtige vind ik de dood van mijn hond Maroef.

Wesley
klas 6

Papa, ik mis je zo ...


Mijn papa is gestorven toen hij 27 jaar was. Hij is gestorven aan een tumor. Dat is een kanker in de hersenen die je kan vergelijken met een inktvis die kruipt tussen de hersenen. Ik was boos en gelijkertijd ook heel verdrietig. Ik heb nog heel veel herinneringen aan mijn papa. Bijvoorbeeld dat hij heeft gevist, gesnookerd en hij heeft mij leren bowlen. Hij heeft ook nog in een rolstoel gezeten door de operatie die hij heeft ondergaan. Hij was daardoor verlamd aan zijn linkerkant.
Mijn papa ligt in Sint-Kruis naast De Mozaïek. Hij ligt in een urne onder de grond. Hij heet Mario Mortier. Als je een bezoekje wilt brengen mag je gerust.
Ik was 6 jaar en zat in het 1ste leerjaar.

Gregory
klas 6

maandag 29 september 2008

Middelbare perikelen II

Maandag: was weer bezig hoor tot woensdag ofzo. Maine en ik hadden er genoeg van. Maine is toen naar John gegaan, da’s mijn meester. We moesten 1 streepje zetten waarneer ze iets deed, op een dag had ze er al drie.
Vrijdag: Ze heeft 9 streepjes in totaal genoeg voor ons. Maine heeft wat problemen thuis dus is ze heel prikkelbaar. Vrijdag hebben we altijd groepsvergadering, best leuk. Maine en ik zijn naar John gegaan voor de lessen L.O. Maine moest huilen en ik had een brok in mijn keel. Hebben jullie dat ook wel een keer!?? We gaan er over praten zei John. Eerst groepsvergadering ging best goed eerst alle briefjes in vullen. Maar John begon er niet over, dan zei hij, we houden nog een klas vergadering zonder de 2des, oke zei iedereen. Hij begon gewoon. Wie is er in zijn vorige school of in het verleden gepest geweest 8/12 staken hun hand op ik ook. Dan. Wie heeft zelf al eens gepest 8/12 een paar de zelfde ik niet want ik weet hoe het voelt. En dan… Wie voelt dat ie gepest wordt hier op school? 5/12 ik stak mijn hand op en Maine en nog een paar. Toen, wie heeft er hier al gepest? 1/12 maar Carolina was het niet die haar hand op stak het was Erlend, daar weet ik niet zo veel van maar ja. Toen ging John steeds persoonlijker op Carolina af, gewoon langzaam. Het werd ook emotioneel voor mij, het ging over pesten dus. Hij zei ook iets over plagen en dan heb ik mijn mond open gedaan ik was aan ‘t woord ik zei: er is een verschil tussen pesten en plagen als de pesten denkt dat hij/zij maar aan ‘t plagen is moet hij/zij even goed na denken of ze niet aan ‘t pesten zijn want als het in hun ogen plagen lijkt kan het voor de andere pesten zijn. En ook anders om iemand die gepest word in haar ogen, die moet ook nadenken is ze niet gewoon aan ‘t plagen. Zo ging het maar verder tot het tijd was. Carolina was aan ‘t huilen en ik ook bijna de tranen stonden in mijn ogen. John wilde ons nog heel even apart spreken Maine, Carolina en ik. Uiteindelijk is het uitgekomen. De meiden hadden problemen. En ik ben ik, ouders zijn gescheiden grote leuke zus die soms wel eens zot is en een super vriendin in Sluis en op school heb ik Maine en niet te vergeten Lola ook super vriendin. Genoeg over mij. Het is nu zondag ik zie wel wat er morgen op school gebeurt als er iets gebeurt laat ik het jullie weten.

Mies
graduate 2007-2008

Fidler on the roof


Ik was al een jaar bezig met muziek toen ik te horen kreeg dat ik mocht beginnen met altviool. Ik was dolblij. 2 weken later was het eindelijk zover!!! Ik had de kriebels over mijn ganse lichaam. Het was een spannend avontuur. De eerste les leerden we onze stok vasthouden en strijken. Het was niet veel, maar wel leuk voor de eerste les. Voor mij vloog de tijd. Ik vond het jammer dat de les was gedaan. Ik keek al uit naar de volgende les. Toen we thuis kwamen was ik heel tijd bezig met mijn viool. Ik vond het dan ook super leuk. De les daarna leerden we de snaren kennen en speelden we stukjes. Het was geen melodie maar het was iets. Het klonk wel vals maar dat was niet erg.

Anaïs
klas 5

zondag 28 september 2008

De weg naar boven


Eindelijk in het middelbaar. Maar het is heel anders dan in de gezellige Bijenkorf !!! En al die trappen … ongelofelijk. Maar ik vind mijn weggetje wel. Het is er tof en ik heb al veel vrienden. Het tofste van al is dat er om de 50 minuten een andere leraar komt. Er zijn natuurlijk van die leraars waarvan je in slaap kan vallen, ik ga geen namen noemen … maar voor de rest is alles OK! Af en toe denk ik nog terug aan het toneel dan vind ik het wel spijtig dat ik niet meer kan meedoen dit jaar. Natuurlijk mis ik al mijn vrienden uit de Bijenkorf maar jullie zijn nog niet van mij af, ik kom zeker nog eens langs!
Groetjes

Brecht
graduate 2007-2008

woensdag 24 september 2008

Laatste knock-out


Er was eens een meisje dat wou boksen. Maar ze mocht niet van haar mama, ze kwam niet goed overeen met haar mama.. De moeder van Melany was zeer streng. Dus is Melany alleen gaan wonen. Eén ding wilde Melany doen en dat was boksen. Nu woon ik alleen dus doe ik wat ik wil! Melany ging werken om geld te verdienen. De volgende dag ging Melany naar een boksschool en ze vroeg om haar in te schrijven. Iedereen schoot in de lach, sorry wij geven geen les aan meisjes. Melany ging weg en zo bleef ze maar zoeken en eindelijk zag Melany een andere boksschool. Ze kwam binnen er kwam een oude man en ze vroeg hem om zich in te schrijven. De oude heer zei hier was het vroeger een boksschool maar nu niet meer. Kan jij me dan les geven? De man twijfelde even maar Melany bleef het vragen tot hij ja zei. Maar op één voorwaarde je zegt het aan niemand. Oké zei Melany. Kom morgen om 6 uur ’s ochtend dan geef ik je les, mijn naam is Paul en de mijne is Melany zei ze. Om 6 uur stond Melany te wachten op Paul en eindelijk kwam hij aan. Melany was al aangekleed. Kom nu gaan we beginnen. Melany was zeer goed bezig.
1 jaar later: Melany vocht al kampen, ze won altijd. Maar nu moest ze tegen een hele sterke tegenstander boksen. De eerste ronde bokste ze goed. De achtste ronde begon Melany moe te worden. Opeens kreeg Melany een harde slag op haar neus. De trainer zei tegen haar om te stoppen maar zij deed verder met de wedstrijd. De twaalfde ronde was Melany zeer moe onverwachts kreeg ze een klap van haar tegenstander tegen haar hoofd. Melany viel op de boord van de stoel die op de grond lag. Ze brachten haar onmiddellijk naar het ziekenhuis daar zeiden de dokters dat haar rug gebroken was. Heel even lag ze in een coma maar toen kwam ze er weer uit. Paul, haar trainer, kwam elke dag Melany bezoeken in het ziekenhuis. De dokters zeiden dat het al beter ging met haar maar dat ze voor altijd verlamd was. De trainer vroeg of hij even met Melany kon praten, het is goed zei de dokter maar niet te lang. Melany zei tegen Paul kom vannacht naar mij en zet mijn ademhalingsmachine uit omdat het niet meer zie zitten om zo verder te leven, ik ben helemaal verlamd en kan niets doen. Neen, zei Paul ik voel me anders heel slecht, ik zal je niet vermoorden. Hij vertrok. De volgende dag kwam Paul terug Melany vroeg het hem weer en zei tegen hem om erover na te denken. Na drie dagen kwam Paul terug en zei dat hij het ging doen. Midden in de nacht kwam Paul en deed de ademhalingsmachine uit zodat Melany geen adem meer kreeg en zo dood ging.

Bouchra
klas 6

Daar is ie!!!


Het was vrijdag 12 september ik kwam thuis van school. Mijn papa kwam mij halen hij zij tegen mij, ik heb naar Joramo (mijn moto-garagist) gebeld en zij dat hij mijn rekening van mijn moto gekregen had. Dat wilde zeggen dat mijn moto bijna binnen kwam. Ik was blij, heel blij. Ik kon dat weekend nog niet met mijn moto rijden maar ik mocht wel die moto gebruiken van de zoon van mijn garagist. Het was zaterdag, ik wou vertrekken maar papa keek naar de rem en die werkte niet. Dat vond ik echt niet leuk maar misschien kon mijn papa het nog herstellen. Papa kon het niet maken, dat vond ik niet leuk. We gingen naar zo’n dealer. Hij zei dat de rempomp kapot was. Ik vond dat helemaal niet leuk want ik mocht weer een weekend aan de kant staan. De dagen gingen traag tot het donderdag was. Ik kwam donderdag 18 september thuis en mijn mama haalde mij op en zei dat Joramo heeft om 15.00 uur gebeld had om te zeggen dat mijn brommer was toegekomen. Ik was heel blij, maar echt heel blij maar we konden er nog niet om. Want het was in Antwerpen.
Vrijdag , ik zat heel de dag te verlangen naar mijn moto. Het was 15.00 uur, ik mocht naar huis. Ik zag mijn moto en ik was blij. Ik had tien weken niet kunnen rijden en nu kan ik rijden met zo’n mooie moto. Ik was opgelucht dat ik hem had. Ik mocht hem in de tuin een keer starten. Zaterdag mocht ik trainen. Ik vond het zo leuk dat ik terug kon rijden.
O ja, dit weekend was het kampioenschap en Levi was 3de!

Joy
klas 5

dinsdag 23 september 2008

Molenheide


29 augustus gingen we naar Molenheide. Ik had er al een tijdje naar uitgekeken. We gingen met goeie vrienden. We hadden heel wat gepland dat weekend. Onze vrienden zouden wat later komen. Op de weg ernaartoe heb ik wat gespeeld met een blokkerspelletje. Toen we aankwamen konden we nog niet in ons huisje dus hebben we wat gezwommen. Toen we eindelijk in ons huisje kwamen heb ik meteen mijn kamer klaargemaakt. Een tijdje later kwamen onze vrienden aan. ‘s Avonds speelden we een gezelschapspelletje. Maar ze hadden toch geen kans tegen mij. Achter het spel gingen we gaan slapen. Toen we wakker werden en hadden ontbeten gingen ik mijn broer en Kiara het jonge dochtertje van onze vrienden naar de speeltuin. Kiara ging in de buizen spelen en wij in de hogere glijbanen. We zijn diezelfde dag nog eens gaan zwemmen en hebben wat rondgelopen in de bosjes. De dag erna zijn we gaan bowlen en natuurlijk nog wat gaan zwemmen. Toen moesten we bijna naar huis want het was 31 augustus de ergste dag van het jaar, de dag voor de school begint. Alhoewel het nu best goed gelopen was.

Kevin
klas 6

zondag 21 september 2008

Middelbare perikelen

Hoi allemaal, ik ben Michelle. Ik zit in het eerste middelbaar.
De eerste week dacht ik dat ik een vriendin had maar die bleek niet zo leuk te zijn, dus ging ik naar Maine, ze leek me wel leuk en nu zijn we beetje vriendinnen.
De tweede week.
Maandag ochtend: voor wiskunde begon het. Ik ging mijn boek pakken en dan zei Maine tegen mij. Welk jurkje heb je aan en ik deed mijn rits iets naar beneden om het te laten zien, voor Maine iets kon zeggen zegt Carolina dat is echt lelijk. Ik voelde me raar op dat moment. Ook de vrijdag had ze gezegd dat ik een trut was naja als je het zo zegt dan hè. Ze had mijn toneel gezien en gezegd tegen mij dat ik een trut ben in de rode jurk. Dan heeft ze er vlug achter gezegd, in het begin hè maar dan niet meer. Ze draaide zich om en trok haar ogen op.
Donderdagochtend: Maine zei is je haar geknipt? Ik zei ja. Ik vind het mooi zei Maine. Ik vind mijn pony wel leuk geknipt zei ik. Dat is ook zo (eigen mening). En toen zei Carolina, mijn pony is veel leuker. En weer dat gevoel. Toen wist ik het, ik word weer gepest. Alleen dat gevoel. Ik ben al heel lang gepest geweest. Toen kwam ik op een fantastische school, onze Bijenkorf, waar ik nog 2 leuke jaren heb gehad en nu.
Vrijdag middag: De L.O.-lessen.
We moesten lopen en ik liep. Toen kwam ik bij Carolina, ze waren over iets bezig. Ik vroeg waar over? En ze zei, we hebben het niet tegen jou hoor. Oké zei ik, ‘t is al goed hoor. Toen kwam Jimmy naast me lopen we hebben een beetje gepraat.
TOEN HET SPEL: Carolina kreeg een bal tegen haar hoofd van iemand. Een poosje later kreeg ik er een tegen mijn neus. Dat deed echt veel zeer maar ja dat kan gebeuren. Een kwartier later was het spel gedaan en ik zei gewoon tegen Maine dat mijn neus nog een beetje zeer deed. Carolina kwam en zei, je bent echt wel een blèètsmoel hoor ik heb toch ook een bal tegen mijn hoofd gehad en ik klaag toch ook niet meer. Ik zeg gewoon tegen Maine dat het nog pijn doet niet tegen jou. Jimmy had dat gehoord en kwam er bij en nam het nog op voor mij ook. Dat vond ik wel lief van hem maar, hij kreeg wel ruzie met de zus van Carolina. Dat was dan opgelost maar niet tussen Carolina en mij. Jimmy zei trek het je niet aan. OK maandag zie ik wel wat er gebeurt.
Voor degene die ook worden gepest zeg het tegen iemand die je vertrouwt bv. mama, papa, zus of beste vriendin. Ik heb het aan tafel gezegd.

Mies
graduate 2007-2008

vrijdag 19 september 2008

Beach Boys


In de grote vakantie ben ik naar Mimizanplage geweest aan de Atlantische oceaan. Dat ligt in Frankrijk, ongeveer 1200 km hier vandaan.We hebben daar een huisje gehuurd. In Mimizanplage waren er reuzengolven. Papa en ik hadden onze surfplanken mee. De eerste keer toen we aan het surfen waren, prikte mijn surfpak dus ik deed hem af. Een kartier later was heel mijn buik geschaafd van het zand dat tussen mijn buik en mijn plank kwam. Dat deed verschrikkelijk pijn door het zout. Ik kon niet meer in het water van de pijn. Drie dagen kon ik niet in het water. Ik wilde iets doen. Ik wilde surfen dat wilde ik doen. Toen ik terug in het water kon, wilde ik alleen maar surfen. Over de golven glijden en tot op het strand gebracht worden, dat was geweldig. De laatste dag waren er megagrote golven. Het was super om daar op te surfen. Op de krul van de golf zitten, dat is pas super. Mimizanplage was een heerlijke tijd.

Cedric
klas 6

dinsdag 16 september 2008

Woepje


Ik was bezig het konijn eten te geven. Ik kwam juist buiten om de cavia’s eten te geven, toen ik mijn mama en papa buiten zag staan. Ik voelde dat er iets mis was maar wat? Mijn mama stapte zacht op me af en zei me dat Woepje gestorven was. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik voelde tranen in mijn ogen. Ik voelde me triest en ik had het koud. Onder onze treurwilg maakte papa een gat. Ik nam Woepje zachtjes op, en legde hem in een doos. Hij voelde ijskoud aan. Toen mijn zussen terug kwamen van de basket, legden we de doos in het gat. We deden de aarde er op en weg was de doos. Ik nam Knabbel nog even bij mij en dan ben ik maar naar bed geweest. In slaap geraken was niet erg makkelijk, want ik nam juist afscheid van een vriend ...

Anne
klas 6

Paikea


Rond nieuwjaar kwam ik te weten dat mijn mama zwanger was, ik was blij en Thomas ook. Ik mocht eens mee gaan naar de gynaecoloog. Daar heb ik mijn zusje kunnen zien in de buik van mijn mama. Ik kon haar ook soms zien bewegen, dan stak er een beentje of armpje uit. Haar naam bleef voor iedereen geheim. Op 1 juli werd mijn zusje geboren. Een uur na de bevalling ben ik naar mijn wenend zusje gaan kijken in het ziekenhuis. Ze zag er schattig uit. Haar naam is Paikea, het is een Nieuw-Zeelandse naam. Op haar rug heeft ze een rood plekje dat kan groeien. Zolang het niet te groot wordt kan het geen kwaad. Anders moet ze een laserbehandeling krijgen. We zijn met haar op vakantie gegaan naar Zinal in Zwiserland. Nu is ze al 2 maanden oud. Ze kan goed lachen en maakt geluidjes. Soms kijkt ze raar en dat is grappig. Ik vind het raar om haar vast te pakken want ze is nog zo klein. De katten proberen in haar wieg te kruipen. Maar dat mag niet. Als ze kan lopen, zal ik eindelijk met haar kunnen spelen.

Wesley
klas 6

dinsdag 9 september 2008

Mijn zusje


In mei vorig jaar kreeg ik onverwachts nieuws. Mijn papa vertelde dat hij een nieuwe vrouw had. Na 2 maanden vertelde papa dat ze zwanger was. Ik sprong in de lucht en was héél erg blij. Maar…elke dag was het spannend. Ik dacht wat zal het worden? Een meisje of een jongen? Ik vroeg wat het was. Maar ze zeiden dat het een verrassing was. Toch moest ik het te weten komen, maar hoe? Na 9 maanden lag zijn vrouw in het ziekenhuis. Ik vroeg aan papa of dat we gingen kijken maar hij moest werken. De volgende dag ging ik samen met papa naar het ziekenhuis. We vroegen hoe dat het was. Alles was in orde. Ik vroeg weer of het een meisje of een jongen was. Maar ze zeiden weer niks. Na drie dagen was zijn vrouw bevallen en dan gingen we kijken. Ik deed de deur open en zag……….een vrolijk meisje!!!! Ik mocht ze zelf vasthouden. Ze sliep in mijn armen. Ik vroeg hoe ze heette? Ze zeiden:”SALMA”!!! Zo had ik een halfzusje bij!!! En dat was het mooiste uit mijn leven !!!!!!!!!

Yasmine
klas 5

woensdag 3 september 2008

Het crossverhaal gaat verder!


Hier weer eens een cross-verhaal. Nu niet van Levi maar van mij, zijn zus!
Het cross-seizoen van Levi gaat super. Een paar keer heeft hij de eerste gereden en hij staat derde in het kampioenschap.
Mijn cross-seizoen is niet zo leuk. We hadden mijn moto verkocht om een nieuwe te kopen. Dat vond ik leuk super leuk. We hadden hem in twee dagen verkocht, dat was snel dat hadden we niet verwacht. De volgende dag ging mijn nieuwe brommer binnen komen maar hij kwam niet binnen. Dat vond ik heel erg jammer. Wij hadden nog een kleiner brommertje dat heet een PW. Daar mocht ik gewoon een beetje mee rijden. Dat vond ik super leuk maar toch wou ik liever mijn brommer. Elk weekend opnieuw moest ik kijken naar Levi en naar de anderen die ook crossen. Dat maakte mij heel erg verdrietig. Maar ja het is nu zo. Als ik veel geluk heb, komt mijn nieuwe brommer op 14 september binnen. Voorlopig kan ik de brommer van de zoon van onze dealer gebruiken. Maar ik zal super blij zijn als ik met mijn nieuwe brommer kan rijden.

Joy
klas 5