Mijn papa blinddoekte me, toen gingen ze de kooi van de muisjes uit de auto halen. Toen ik mocht kijken was het helemaal stil, ik ging dichter en begon bijna te tranen. Het was zo een raar moment, eerst was ik geblinddoekt en toen ik keek zaten er twee schattige muisjes voor me. Het waren Mongoolse-gerbillen. Die dag veranderde alles, ik zat weken aan een stuk elke avond met hen te spelen. Alleen op een ochtend kwam ik wakker ik ging naar beneden en Sammy had een bloedend oortje. Ik snapte het niet echt, ik dacht dat hij gevallen was of zo. Maar blijkbaar was het een veel te kleine kooi dus vochten ze om de plek. We hadden een hele tijd een ijzer in de helft gestoken,
zodat ze elkaar geen pijn meer konden doen. Toen had mijn papa op een tweedehandswebsite een grotere kooi gevonden. Mijn papa had het getoond aan mij en ik vond het een goeie kooi. Hij was lang, breed en hoog. We gingen naar die man om de kooi op te halen toen dat alles geregeld was en de kooi ingericht toen waren de muisjes heel blij. Ze hadden weer genoeg plek. Dan is het 2 jaar goed gegaan. Tot dat Sneakertje begon te manken. We wisten niet echt wat er aan de hand was.
Alleen we wisten als een muisje zeer toonde had hij heel veel pijn ik zij tegen mijn mama we moeten naar een dierenarts. Een dierenarts kan niet veel doen met een muisje maar ze konden wel een scan nemen om te zien als een poot gebroken was of zo. De volgende ochtend werd ik heel blij wakker ik kwam naar beneden en zag mijn mama triestig zijn. Ik vroeg meteen wat er was, ze zij dat Sneakertje vannacht gestorven was, ik liep meteen naar de kooi en zag daar Sneakertje liggen, hij lag half uit zijn hokje. Ik begon meteen te wenen ik was zo verdrietig. Ik heb nog steeds verdriet van Sneakertje. Natuurlijk hebben we Sneakertje zelf begraven in de tuin. Hij heeft een heel mooi plaatsje. Sammy zit nu vaak alleen daarom moet ik er vaak mee spelen.
Lander
klas 6
