zondag 12 maart 2017

Mijn opa

Mijn opa is gestorven op 7 augustus 2013. Mijn opa was ook mijn peter. Ik mis echt heel veel. Toen mama het zei dat hij dood was zat ik te huppelen. Ik weet echt niet waarom. Pas een paar maanden erna zag ik het in. Toen gingen we naar het kerkhof. Toen zei ik:'Mama is opa nu echt dood?' Ik knuffelde mama en begon te huilen. Ik wist pas dit jaar hoe hij was
gestorven. Hij riep aan mammie:'Kun je me naar het toilet brengen?' Hij was al heel ziek toen. Mammie nam hem in haar armen. Ze liep naar het toilet. Hij zei:'Stop'. Mammie ging gaan zitten en toen is hij gestorven. Ik weet niet wat mammie dan voelde. Nu maken ik Juliana, Alixe en Amaury allemaal cadeautjes. Zoals strijkparels, tekeningen, armbandjes. Ik denk dat hij dat heel leuk vindt. Ik heb vaak gehuild. Vroeger stak ik elke dag centjes in een spaarpot om voor opa een cadeautje te kopen. Opa is nu heel belangrijk.Ik vind het jammer dat opa er niet meer is. Ik mis het om op zijn schoot
te zitten als hij de krant leest. Ik mis het als ik 'mammie' riep dat hij 'ja' riep. Ik mis, ik mis, ik mis gewoon alles van hem.
Ik heb deze blog met tranen in mijn ogen gemaakt. Voor opa.

Maxima
klas 5