Ik schaam mij soms voor mijn angsten. Onlangs vroeg er nog iemand aan mij wat mijn grootste angst was, maar ja ik durfde dat natuurlijk niet te zeggen want ik was bang dat ze me zouden uitlachen. Maar ik besef nu wel dat ik me daar niet over moet te schamen want ik ben wie ik ben. Wel mijn grootste angst is een naald, maar niet zo maar een naald, nee, ik bedoel een naald van een prik. Ik ben er bang van omdat het zo veel pijn doet. Als ik hoor dat ik een prik moet krijgen of iets anders met een naald zoals bloed trekken, een vingerprik ... dan begin ik al te panikeren van vooraf! Net als dit weekend. Zaterdag ben ik opgestaan met super veel pijn in mijn hoofd en ik was heel misselijk. Daarom ben ik naar de dokter geweest (Waar ik eigenlijk ook wat bang voor was maar dat is iedereen wel een beetje denk ik). Zij zei dat ik een vingerprik moest laten doen! Toen ik dat hoorde was ik al bang. De vingerprik deed gelukkig niet zo heel veel pijn. Maar het erge was door de resultaten van de vingerprik moest ik terug! Niet naar de dokter maar naar de 7de verdieping. Dat was de kinderafdeling. Mijn witte bloedcellen waren te hoog en daarom moest ik bloed laten trekken met een echte naald! Een vingerprik was maar met een klein dingetje en dat deed niet zo veel zeer maar dat bloed trekken deed toch wel wat meer zeer. En wat ik ook echt NIET leuk vind, is dat als ik een prik krijg ik altijd slecht word. Ik word misselijk of ik moet overgeven. Ik hoop zo hard dat deze situatie mij niet nog eens voorvalt want geloof me, dit weekend was echt niet leuk. Ik wil ook met deze blog duidelijk maken dat als je bang bent om je angst te vertellen dat je je daar niet over moet te schamen want JIJ bent wie JIJ bent!
Ymke
klas 6
