Ik wou al heel lang een kat hebben. Maar dat kon jammer genoeg niet. Want mijn papa was allergisch aan kattenhaar. Ik heb weken lang zitten zeuren tot op een dag. Ik vroeg het voor de zoveelste keer en eindelijk mocht ik een katje voor mijn verjaardag. Toen ik jarig was, gingen we naar het dierenasiel. Het was moeilijk om te kiezen maar na een tijdje wist ik zeker welk katje ik wou. Ik noemde haar Paulette. Thuis speelde ik er heel veel mee. Tot op een dag kwam ik thuis van het Cactusfestival. Ik liep direct naar de gang want mijn katje zat altijd in de gang als wij weg gingen. Ik keek naar de ene kant daar was niemand te zien. Ik keek naar de andere kant, ik schrok! Onze achterdeur stond op een kier en er lag bloed aan de deur. De tranen kwamen in mijn ogen. Toen we weg gingen had ik de deur vergeten op slot te doen. Wat dom van mij. De harde wind had de deur open geblazen. Er moest een of ander dier naar binnen geglipt zijn en mijn katje meegenomen hebben! Ik was bang en verdrietig. Ik wist ook dat er maar een hele kleine kans was dat mijn kat nog in leven was. Even later wisten we welk beest mijn kat had mee genomen. Het was ook een kat. Het had geregend en we zagen daardoor sporen van een volwassen kat. Mijn mama en papa waren ook heel verdrietig. De volgende dag ging ik in de tuin. Opeens zag ik mijn klein katje dood achter een boom liggen. ‘s Avonds heeft mijn papa mijn katje begraven. Later heb ik een nieuwe poes gekregen en die loopt hier nu nog altijd rond. Maar ik zal Paulette nooit vergeten.Lola
klas 6
