Toen ik ze voor de eerste keer zag dacht ik dat ze van iemand anders waren. Maar toen zei mama dat ze van ons waren. Ik was super blij. Dat ik eindelijk honden had. De mama hond noemde al Layka. Maar het kindje had nog geen naam. We noemden haar toen Ziva. Ziva was echt heel lomp ik vond dat wel grappig. Ze sprong over de leuning van de zetel en ze haperde daar met haar voet. Het zag er heel lomp uit. Layka was ziek. Nu is ze dat nog altijd maar het is al veel beter. Ik ben wel blij dat het al beter is. Het komt omdat ze mishandeld is geweest. Ze kreeg geen eten. Ze was heel mager. Nu is ze al verdikt, niet dik van ongezond maar goed. En dat vind ik wel leuk.
Aerynne
klas 6
