zaterdag 5 september 2009

Verdriet om een hamster

Ik kreeg een telefoontje van papa, hij zei dat hij slecht nieuws had. Ik was heel benieuwd wat hij te vertellen had. Hij zei dat Anne had gebeld. Ik werd nog nieuwsgieriger. Hij zei dat mijn hamster dood was. Eerst geloofde ik hem niet maar toch was het waar. Ik was heel erg geschrokken, het kon toch niet dat mijn hamstertje zomaar dood ging. Het kon ook niet omdat hij te oud was want hij was nog maar zes maanden en een half. De eerste minuten zei ik bijna niets meer. Ik mocht wel een ratje bij hen uitkiezen of ze gingen een nieuwe hamster kopen voor mij. Maar dat wou ik eigenlijk niet want zij konden er ook niet aan doen. Ik zat een beetje in een moeilijke situatie want ik wist niet wat ik moest doen. Tegen de avond hebben we een keer gebeld om zo’n ratje een keer te zien. Anne was bang dat ik boos zou zijn maar ik was helemaal niet boos op haar. Ze hadden mijn hamster mooi begraven in hun tuin. Dat maakte me al blij dat ze hem toch nog begraven hebben.

Joy
klas 6