De cross is er terug. De derde cross reeks 1, reed ik super. Ik was heel blij en wou ook de tweede reeks zo rijden. De tweede reeks reed ik ook heel goed of dan toch tot de voorlaatste ronde. Het was de laatste ronde, mijn papa deed teken dat deze die achter me zaten nog ver achter waren. Dat gaf me een leuk gevoel, twee keer super rijden. Tot in de diepe sporen. Ik kantelde om en ja mijn goeie plaats weg. Maar als ik er terug op sprong kon ik ze misschien nog inhalen. Toch was het niet zo. Ik had pijn in mijn elleboog. Ik werd direct naar het Rode Kruis gebracht. Het ging allemaal een beetje snel. Ik zei in mezelf waarom moet dat toch gebeuren, waarom? Ik werd dan direct naar het ziekenhuis gebracht. Saai was het daar, saai. Op een stoeltje zitten en wachten. Dan was het aan mij (eindelijk). De dokters zeiden dat ik een CT-scan moest laten maken. Toen ik dat hoorde dacht ik in mij zelf nog meer dokters, nog meer op een stoeltje zitten wachten. Maar ja, ik moest het toch doen. Dat allemaal door gewoon maar om te kantelen. Ja, het is toch gebeurd. Dan toch kwam ik te weten dat mijn elleboog gebroken was. Daar had ik geen goesting in want ik moest in een gipsverband tot boven mijn elleboog dus ik kon mijn arm niet strekken. Drie weken lang heb ik geplooid gezeten met mijn arm. Nu zit ik nog in een gipsverband dat je aan en af kan doen en 16/05/2009 mag ik terug rijden. Dat is de zaterdag. Dus zondag 17/05/2009 kan ik wedstrijd rijden. Dat vond ik natuurlijk leuk dat de zestiende een zaterdag is en geen dinsdag of zo. De dokter zei dat ik mijn arm maar tegen de zomer helemaal zal kunnen strekken. Ach ja, het is niet anders. Joy
kals 5
