Het was woensdagochtend. Ik stond op en ging naar school. De school was om. Mama kwam me halen en zei dat we naar de kapper gingen. "De kapper?" vroeg ik. "Waarom dan?" Gewoon zei mama voor de toppen. Toen we er waren gaf de kapper ons een boek. Een heel dik boek met allemaal kapsels. Er waren er zodanig veel dat ik niet kon kiezen. Ik vergaderde met mama en papa. Mama had iets lang in gedachten en papa ook. Maar ik? Ik wou het kort. Mama vroeg: "Kort waarom dan?" En ik zei:”Daarom, eens iets nieuws proberen”. Mama was er niet zeker van. Ze was bang voor het resultaat. En dan moest ik in de stoel gaan zitten. “Oké”, zei de kapper, “Ik vraag het maar één keer”. “Ja, het mag er af”, zei ik. Maar mama was bang en deed haar handen voor haar ogen. En hup al mijn lang haar was er al voor een deel af. Ik keek in de spiegel en dacht … zoveel haar weg. Toen mocht ik er uit en mama deed haar handen weg. Gelukkig het is mooi. Maar ze zei wel dat ze moest wennen. Ik moest ook wennen, amai al mijn lang haar weg.Anaïs
klas 5
