Vroeger leefden mijn mama en papa gelukkig samen met mij en mijn broer. We waren één grote familie. Maar toen gingen ze uit elkaar. Ik besefte dat nog niet goed want ik was nog maar zes of zeven. Nu wel... Alles is helemaal anders als je ouders uit elkaar gaan. Maar als ze elke dag ruzie hebben dan is dat ook niet leuk. Ik hoorde hen soms ruzie maken. Mijn broer wist wel wat ze bedoelden maar ik niet. Toen papa besloot om weg te gaan brak mijn hart. Ik bedoel zou jij het leuk vinden dat je mama of papa van huis gaat. Ik zag hem bijna nooit meer. Alleen nog in het weekend maar dan is het meestal druk in zijn zaak.
Ik zou dolblij zijn als ze terug samen zijn dat heeft zo zijn voordelen. Altijd samen zitten, spelletjes spelen, samen plezier maken en nog heel wat. Ook zijn er nadelen want ze komen niet overeen als volwassen mensen, helaas. Maar nu gaat dat niet meer ... Mijn mama is opnieuw getrouwd en is zwanger. En papa is ook hertrouwd. Oh, en dan maken ze soms nog ruzie via de telefoon. Kunnen ze zich dan niet even als volwassen mensen gedragen? Of is dat te veel gevraagd? Maar wat kan ik eraan doen, ik ben ook maar een kind. Ik hoop dat ze ooit eens overeenkomen als volwassen mensen. Dat hoop ik toch. Maar ze zijn allebei koppig en juist dat maakt me soms verdrietig.
Yasmine
klas 6
