Niet iedereen kan van geluk spreken! Ik, als kind besef goed genoeg hoe goed mijn ouders zijn. Ik weet dat ik soms eens zaag tegen mijn ouders of lastig doe maar ze begrijpen dat. Maar moest je weten wat ze allemaal doen voor me, ik ben ze eeuwig dankbaar. Met sommige kinderen heb ik echt medelijden,als ik zie dat ze worden verwaarloosd. De mensen denken:”Pff dat is mijn kind niet dus is niet mijn probleem”. Maar dat is jouw probleem wel. Help ze, doe er iets aan. Niet alleen jij, maar ook dat kind zal gelukkiger zijn. Het kind zal wel zijn echte ouders misschien niet hebben,maar het kind zal beseffen dat jullie evenwaardig zijn aan zijn echte ouders. Soms is het omgekeerd, dumpen de ouders hun kinderen. Ik snap niet waarom? Als ze depressief zijn of tegen het gehuil niet kunnen, vind ik dat maar flauw. Een kind beschouw je niet als een asbak! Je behandelt het met liefde, zorg en vooral met respect. Een kind blijft een kind, een kind is bijzonder. Iedereen heeft wel iets, een kind verdient alle liefde. Ik zou het leuk vinden moest heel de wereld een handje helpen. In ieder arm land zien er kinderen af, geen eten, geen drinken, misschien geen ouders, geen huis, niets! Ik zou het vreselijk vinden moest ik zo’n kind zijn. Geen liefde krijgen, geen eten, geen drinken, geen speelgoed, geen huis, geen familie. Dat is pas erg! Wij mogen van geluk spreken dat ons dat niet overkomt!
Yasmine
klas 6
