Ik weet al heel mijn leven dat zij dit heeft, maar nog maar net, dat het begonnen is toen ze zwanger van mij was.
Mama was 4 maanden zwanger van mij en had altijd veel dorst. Ze dronk soms wel 3 liter melk per dag. De dokter besliste om haar te laten testen. Want het kon zijn dat zij zwangerschapsdiabetes had. Dit heb je enkel tijdens de zwangerschap en als het kindje geboren is dan verdwijnt de diabetes ook. Maar bij mama was dit niet zo. Ze noemen dit diabetes type 1, vanaf dan moest mama 4 keer per dag insuline spuiten.
Insuline is een hormoon dat de suiker in je bloed regelt. Als je suiker te laag staat dan noemen ze dat een hypo, staat hij te hoog dan is het een hyper. Alle twee kunnen heel gevaarlijk zijn voor mama. Om de suiker te controleren moet zij 2 keer per dag bloed prikken in haar vinger en dan een druppeltje testen. Het resultaat van die test moet opslaan in een speciale app op haar gsm. Ook heeft ze hiervoor een sensor in haar buik, via bluetooth in verbinding staat met de app. Er gaat een alarm af op haar gsm, als zij te laag of te hoog staat. Ik ken die geluidjes al heel goed. Als het alarm gaat dat zij een hypo heeft, dan weet ik dat ik haar koekjes of iets anders met suiker moet geven. Heeft ze een hyper dan moet zij insuline bijspuiten.
In de buik van mama werd ik veel te groot, door de diabetes waardoor ik vroeger moest geboren worden dan normaal. Dit was aan 33 weken. Bij de geboorte woog ik al 3,725kg! Mama vertelde mij ook dat toen ik net geboren was, ik naar zoete appeltjes rook, zo grappig.
Soms maak ik mij zorgen om mama dat zij deze ziekte heeft. Maar zij moet regelmatig op controle en alles gaat goed. De dokters helpen haar hier mee.
Langs de buitenkant zie je niet als iemand diabetes heeft. Maar ik zie het wel, want het is mijn mama.
Lilo
klas 6
