Ik ken Ganech al heel mijn leven. Toen ik nog een baby was kwam Ganech bijna nooit naar mij behalve als ik lag te slapen, omdat ik anders te wild was. Maar hoe groter ik werd hoe meer ze naar mij kwam. Ik had een hele sterke band met haar. Toen ik verdrietig was, kwam ze me altijd kopjes geven dat vond ik super lief. En als ik vrolijk was speelde ik met haar in de tuin. Ze was ook een beetje 'hupeldepup' want ze sprong altijd en overal in het rond. Toen ze toch al twaalf of dertien jaar was leek nog een klein baby poesje. Tot ongeveer een maand geleden toen lag ze op plekjes waar ze anders nooit ging liggen of ze at ook niet meer veel en graatmager. Ik was natuurlijk direct ongerust. Mijn mama wilde met Ganech naar de dierenarts gaan maar ze had nooit tijd. Die dagen heb ik heel veel met haar gespeeld en geknuffeld in de hoop dat ik haar nooit zou kwijtraken. Maar niemand kan blijven leven. Mama had toch een afspraak gemaakt met de dierenarts en ze mocht de zaterdagvoormiddag komen. Die dag bleef ik bij Maya slapen. Toen ik daar sliep, kon ik niet slapen omdat ik dacht aan Ganech hoe het zou zijn zonder haar. De volgende dag hoorde ik van mama dat de resultaten niet zo goed waren en dat ze donderdag terug moest gaan. Toen het donderdag was had ik het niet door dat mijn mama met Ganech naar de dierenarts was gegaan. Toen ik thuis kwam zei mijn broertje dat Ganech dood was. Ik was in alle staten, ik kon niet stoppen met huilen. Mama en papa zeiden dat we nog is naar haar mochten kijken bij de dierenarts en dan beslissen of dat we haar mee namen voor thuis te begraven. Toen we bij de dierenarts waren, brachten ze ons naar een klein kamertje waar ze Ganech naar ons brachten in een klein blauw dekentje. Ze bewoog niet meer. Ik kon niet geloven dat ze dood was, je moet je eens voorstellen hoe het zou zijn zonder iemand die je al heel je leven kent. Als we weer thuis kwamen, gingen we haar begraven. Net voordat we haar in de put gingen steken, gaf ik haar nog een laatste knuffel. Ik ga nu elke dag naar haar grafje. Dit weekend gaan we haar graf mooi versieren. Ik heb ook een kettinkje gemaakt met een foto van Ganech in.
Ik vind het nog altijd super jammer, maar Ganech zit voor eeuwig en altijd in mijn hart.
Luna
klas 5
