Ik zal vertellen over hoe het is voor mij om op het podium te staan. Als ik repeteer dan ben ik altijd nieuwsgierig achter de volgende scènes , van wat we gaan doen. Ik probeer echt wel het beste te geven bij het toneel, alleen is het helemaal anders als we repetities doen want dan sta je niet op het podium hé. Dan komt het moment, achter al de repetities dat we gedaan hadden, dan komt het grote moment, we moeten dan eigenlijk nog repeteren maar dan sta ik vol te bibberen, want nog maar één dag en dan staan we al voor honderd paar mensen. Ik sta daar dan maar te wachten tot het mijn beurt is voor op te komen, het is net dat ik alles vergeet en gewoon concentreer op het toneel, als de volgende praat kijk ik naar die, de volgende dan kijk ik naar die, ook al zegt er iemand iets tegen mij , ik antwoord heel erg stil met bibbers in mijn stem. Als ik op moet dan bibberen mijn benen, maar ik merk dan na een tijdje dat ik op het podium sta dat het bibberen eindelijk voorbij is, en ik zeg tegen mezelf , doe je best, doe je best! Als ik probeer jannetje te spelen wil ik altijd proberen zoals een jannetje te doen, en dan! Dan lachen de mensen opeens, en dan krijg ik zo’n schok net alsof iemand om je mop lacht en je voelt je blij, als ik gelach hoor bij mijn eerste zin, dan probeer ik altijd zo goed mogelijk mijn andere zinnen te zeggen, zodat ze ook lachen, want dan is dat het teken dat ze genieten van het toneel. Als er iemand lacht of de mensen klappen, dan voel ik me ook wel in die rol, dan weet ik dat ik goed bezig ben. En als ik zing dan denk ik er gewoon niet meer om, ik probeer gewoon zo goed mogelijk te zingen! En als ik zing, dan kijk ik zo naar de mensen, ik zie daar mensen die scherp naar mij kijken zoals ze willen horen of ik vals zing of ik goed zing, en bij elke noot gaan ze zo omhoog met hun ogen en spleten ze hun ogen zo, dan blijf ik gewoon kijken naar die mens van, wat denkt hij, denkt hij dat ik goed zing? En dan probeer ik zo goed mogelijk te zingen. Het is gewoon een inspiratie voor mij, want toneel is zoiets dat je je karakter eens kan tonen, je krijgt natuurlijk een rol die bij je past, als ik die rol krijg, dan zeg ik van ok! Ik moet mij zo gedragen! Ik wil het gewoon altijd zo goed mogelijk doen, dan de mensen het een goed toneel vonden, en dat ze ervan genoten hadden. Op het podium staan is zo’n gevoel dat de hele wereld stil is en dat iedereen naar jouw luistert, en als iedereen naar jouw luistert dan wil je natuurlijk het beste ervan maken, en dat de mensen op het einde applaus geven en het een goede zin vinden dat je gegeven had. Ik zit dan gewoon in de toneel wereld, ik wil er bij horen, en acteren vind ik heel erg leuk, op het podium staan is net alsof ik aan het vliegen ben, dit is toneel voor mij!
Habiba
klas 6
